अनोळखी वाटेवर अनामिक व्यक्तीवर अव्यक्त प्रेम
अनोळखी वाटेवर अनामिक व्यक्तीवर अव्यक्त प्रेम
तुला काय वाटेल या भीतीने
माझं वाटणं विरून गेलं
पाझर फुटण्याआधीच डोळ्यातलं
पाणी झरून गेलं
'अनोळखी पणाच्या' ग्रहनाने
चंद्र झोकाळून टाकला
'अनामिक पणाच्या' अंतराने
बंधही जाळून टाकला
अंधाराच्या गर्दीत माझं मंद
टिमटीमनं मुरून गेलं
कालांतराने पहाट झालीही,
पण चांदणं सरून गेलं...
आपल्या तारा जुळण्याआधी तुझे सुत जुळाले
आपले बोलणे होण्याआधी गीत तुझे वळाले
मला 'मी' नीटसा कळण्याआधी तुला प्रेम कळाले
मावळतीच्या सुर्याइतके चित्र जलद पळाले...
हातपाय मारण्या आधीच
पाणी डोक्या वरून गेलं
वाचला जीव त्यातूनही पण
मन मात्र मरून गेलं
कालांतराने पहाट झालीही,
पण चांदणं सरून गेलं...
तूच एकदा म्हणालीस, बोलला नाहीस ते आधी
तूच सांग आता, खरचं आली का तशी वेळ कधी
मला वाटलं एकदा, वेळ आली,... पण काळ सरला होता
तुझ्या मनातला तो कप्पा आधीच कोणीतरी भरला होता...
मैत्रीचं मात्र तुझ्या-माझ्या
नभी चांदणं तरुण झालं
पाऊस राहिलाच,पण
आभाळ तरी भरून आलं
कालांतराने पहाट झालीही,
पण चांदणं सरून गेलं...
-अमोल मांडवे
सुंदर रचना
ReplyDeleteकोण रे?
ReplyDeleteसांगतो भेटल्यावर
Delete😉
��������पण ती कोण��
ReplyDeleteNo words to say, khup sundar 👍🏻
ReplyDelete