लेखणीग्रस्त

-
   लेखणीग्रस्त




जुन्या कवितांनी अलवार माझाच खून केला
नव्या कवितेचा उमाळा आतच जळून गेला
पहिल्या कवितेने प्रेमवीर केलं
      दुसऱ्या कवितेने जणू सर्वस्व नेलं
तिसऱ्यात तर झाली अब्रुची लक्तरे
  पेन ठेवतो, हाती पांढरं निशाण आलं

प्रत्येक कवितेला हवीच का नायिका?
   दरवेळी मीच ती जगायला हवीय का?
वाचणाऱ्याच्या एखाद्या शाबासकीसाठी
   दरवेळी बळी मी जायलाच हवाय का?

नागड्या चेहऱ्याने वावरलो आजवर, परि
माझ्या अभिव्यक्तीचे मुखवटे जड जाहले
कवितांच्या थारोळ्यात रक्तबंबाळ नि सुन्न मी
ते रुधिरही काहींनी रंग म्हणूनी फासले

कवितेचे कागद फाडून टाकले तरी ठिगळ कसं लागायचं
चारित्र्याचं फुटलेलं आभाळ शब्दांनी कसं सांधायचं.
माझ्यातले उरलेले "मी" पण लटकवावे फासावर
की, माझ्यांनीच माझ्या "मी" चे गळे आवळलेलं पहायचं.

                         -अमोल मांडवे(DYSP/ACP)



Comments

  1. Tejashri Shinde 10:30 pm, February 06, 2023

    जुन्या कवितांनी अलवार माझाच खून केला
    नव्या कवितेचा उमाळा आतच जळून गेला.. बर्‍याचदा लिहिताना ही जाणीव होते... टिपिकल form चा tag लागला की अस होत.

    ReplyDelete

Post a Comment

Popular posts from this blog

पंख पावसाळी

-
Image
                               पंख पावसाळी असं म्हणतात की सुख क्षणिक असते आणि दुःख अनंतकाळाचे असते. असेलही तसेच. पण आजूबाजूला असणारे हे आनंदाचे क्षण जरी वेचायला शिकलो तरी आनंतकाळच्या दुःखाचा विसर पडतो. हे क्षण इतके वेचावे की की त्यांची क्षणिकता जाऊन एक शृंखला तयार व्हावी. तशाच काही क्षणांना शब्दबद्ध करण्याचा हा प्रयत्न. पंख पावसाळी रात्रीच्या प्रहरी निखळता तारा क्षणाची सोबत आसमंती शहारा निळ्या-तप्त नभी शुभ्र एक मेघ हाय रे! दिलासा सावलीची रेघ उभ्या पावसात कोसळती वीज डोळे पाणीदार कातर-काळीज अंतर क्षणाचे कळी होते फुल क्षण असा यावा नी पडावी भूल जातील गळुनी पंख पावसाळी शेवटाचे जरी उड्डाण आभाळी          - अमोल मांडवे
Read more

उन्हाळ्याची सुट्टी

-
Image
                        उन्हाळ्याची सुट्टी (A Stroke of your pensil is worth a hundred words. Thank you Amol Bhosale Sarkar for such an apt sketch)       गुरुजींनी परीक्षेची तारीख सांगितली अन कुठे कुठे आंब्याच्या झाडांना मोहर लागाय सुरुवात झाली की आमच्या डोक्यात उन्हाळ्याची सुट्टी सुरू व्हायची. मागच्या वर्षीच्या उन्हाळ्यात केलेल्या आणि करायला न भेटलेल्या गोष्टींचा हिशोब लावून मग यावर्षी काय काय करायचंय याची गणितं मांडणं सुरू व्हायचं. लपवून ठेवलेले गट्टयांचे डबे, पत्त्यांचे कॅट, रबरी बॉल सगळं जागेवर आहे ना याची घरच्यांची नजर चुकवून खात्री करणं सुरू व्हायचं. घरातल्या एकूण चर्चेवरून आणि पाहुण्याच्या येण्या जाण्यावरून घरात यावर्षी उन्हाळ्यात कुणाचं लग्न होणार याचा अंदाज लावून त्यात आपल्याला काय करायचंय ह्याचं planning आम्ही करू लागायचो. तसा भर फक्त खाण्याची किती चंगळ होणार आणि नवीन कपडे भेटणार यावरच असायचा. परीक्षा मानगुटीवर येऊन बसली असली तरी पोरापोरांच्यात चर्चा सुट्टीचीच असायची. एखादा मित्र परीक्षा झाल्यावर गावाला जाणार आहे म्हणला तर त्याला आम्ही कशी लय मज्जा करणार आहोत आणि तो
Read more

आपल्याच मारेकऱ्यांच्या आसऱ्याला

-
सवयीच्या, comfort zone च्या, सोयीच्या, असंघर्षाच्या आपण एवढे आहारी जातो त्यातून होणारे नुकसान समोर दिसत असतानाही आपण त्यातून बाहेर पडण्यासाठी आजिबात हातपाय मारत नाही. मला ते "आपल्याच मरेकरऱ्यांच्या आसऱ्याला" जाण्यासारखं वाटतं. आपल्याच  मारेकऱ्यांच्या आसऱ्याला निधड्या माना नि उघड्या छात्या म्यान केलेल्या तलवारी घेऊन आपल्याच बुरुजात सुरुंग लावून चाललो आपल्याच मारेकऱ्यांच्या आसऱ्याला त्यांनीच सांडलेल्या आमच्या रक्ताने त्यांच्याच पायांवर अभिषेक घालून त्यांच्या टापांनी ठेचलेली प्राक्तने घेऊन चाललो आपल्याच मारेकऱ्यांच्या आसऱ्याला स्वत्वाचे मुडदे महत्वाकांक्षांच्या थारोळ्यात अन गतप्राण स्वप्ने कर्तव्याच्या चितेवर सोडून गलितगात्र जगण्याची भीक मागायला चाललो आपल्याच मारेकऱ्यांच्या आसऱ्याला                                 -अमोल मांडवे
Read more